Dziesiątki tysięcy ludzi demonstrowały w Manchesterze, gdzie rozpoczęła się doroczna konferencja brytyjskiej Partii Konserwatywnej, przeciwko polityce oszczędności. Zebrani skandowali: "Pozbądźmy się torysów" czy "Nie dla cięć budżetowych".

Od kilku tygodni w polonijnych i brytyjskich mediach mogliśmy czytać dyskusje i dywagacje nad tym co by się stało, gdyby 20 sierpnia Polacy w Wielkiej Brytanii nie poszli do pracy. Powody ku temu podawane to rosnąca dyskryminacja Polaków i chęć uświadomienia Brytyjczykom, że bez Polaków gospodarka tego kraju mogłaby stanąć. Pobudki powodujące chęć protestu są szczytne i zrozumiałe, bo faktycznie w różnych częściach Wielkiej Brytanii można spotkać się z przypadkami dyskryminacji Polaków.

Sue Berelowitz, Deputy Children's Commissioner for England, zajmująca się koordynowaniem w Anglii spraw dot. ścigania przestępców wykorzystujących seksualnie dzieci stwierdziła ostatnio, że nie ma miasta, ani wioski, w których dzieci nie byłyby wykorzystywane seksualnie. Dodała, że „należy wyjść z założenia, iż dzieci są wykorzystywane seksualnie właściwie w całym kraju". Największy udział w tego typu przestępstwach mają muzułmanie, ale oficjalne organy państwa nie mogą tego powiedzieć wprost, narażając się na zarzut o rasizm lub „islamofobię”.

W Londynie słychać apele o publiczne dochodzenia w sprawie błędów, jakie popełnił wywiad w przypadku najbardziej znanego zachodniego dżihadysty, Mohammeda Emwaziego. Znany jako "Jihadi John" Emwazi wymknął się obserwującemu go wywiadowi i został potem katem zachodnich zakładników w Syrii.